هواساز دستگاهی است که به‌منظور ایجاد گردش هوا در تهویه مطبوع در حالت‌های سرمایشی و گرمایشی به کار برده می شود. اجزای یک دستگاه هواساز عبارت‌اند از : دمنده و کویل‌های سرد و گرم و همچنین صداگیر و دمپر و یک محفظه فیلتر.

در سیستم‌های تهویه مطبوع ساختمان و در مکانی که می بایست هوای برگشتی ساختمان به آنجا برگردد از هواساز استفاده می شود. معمولاً در برخی از مدل‌های هواساز، بدون نیاز به کانال هوای برگشتی را از فضای داخلی به‌صورت مستقیم دریافت می‌کنند.

مینی هواساز

هواساز خانگی

در مدل‌های کوچک هواساز خانگی که به ترمینال یونیت معروف هستند قطعاتی مثل : فیلتر هوا ، کویل و دمنده وجود دارند؛ اما در هواسازهای بزرگ معمولاً هواساز تمامی حجم هوا را از بیرون می گیرد و درواقع هیچ‌گونه هوای برگشتی به سمت آن‌ها باز نمی‌گردد. در مواردی که از هواساز در محیط بیرون استفاده می شودآن را بیرون در محلی مانند پشت بام نصب می کنند که اصطلاحا یونیت های پشت بامی نام دارند.

برای افزایش بازدهی و بهره وری دستگاه های هواساز اطراف هواساز فریم‌های فلزی و پانل‌های توپر قرار می‌دهند. در قسمت های داخلی انواع دستگاه‌های هواساز خانگی و مدل‌های دیگر کانال‌های فلزی تک لایه با پانل فلزی روکش شده ساخته می‌شوند. به منظور افزایش طول عمر و ماندگاری فلزات در دستگاه‌های هواساز خانگی نوع فلز بکار رفته را از جنس گالوانیزه انتخاب می کنند. اگر قرار باشد برای محیط‌های باز از دستگاه‌های هواساز استفاده. شود باید توجه داشت که به‌منظور ضد آب بودن در محل‌های اتصال از صفحات ضد آب استفاده شود.

دستگاه‌های هواساز صنعتی اغلب از تعدادی قاب‌های مربعی بزرگ و فولادی استفاده می کنند که در پشت آن‌ها پانل‌های عایق به کار رفته است. بنابراین در دستگاه‌های هواساز بزرگ معمولاً شاهد کمتر شدن سروصدا هستیم و همچنین میزان افت حرارتی دستگاه در این حالت بسیار کم خواهد شد. دستگاه های هواساز صنعتی معمولاً در اندازه‌های چند متری ساخته می‌شوند. به خاطر حجیم بودن و بزرگ بودن دستگاه‌های هواساز صنعتی و جهت افزایش استحکام آن‌ها در زیر دستگاه از فولادهای ریلی مانند استفاده می‌شود.